વાર્તા - મીરા સિંહા
પોતાના બાળપણના મિત્ર ગગનના ઘરેથી પાછા ફરતા મારા પતિ વારંવાર એક જ પ્રશ્ન પૂછી રહ્યા હતા, ‘‘અરે, જે ને સંકર્ષણનો દેખાવ, વ્યવહાર બધું જ ગગન સાથે કેટલું મળતું આવે છે. લાગે છે જાણે કે તેનો ડુપ્લિકેટ ન હોય. બસ નાક જ તારા જેવું છે. મારું તો કંઈ જ મળતું આવતું નથી.’’ ‘‘કેમ, તમારા જેવું કંઈ જ નથી? બુદ્ધિ તો તમારા જેવી જ છે ને. તમારા જેવો જ હોશિયાર છે.’’ ‘‘હા, એ તો છે, તેમ છતાં દેખાવ અને ટેવ તો થોડી મળતી આવવી જેાઈએ ને.’’ દેખાવ અને ટેવ તો મનુષ્યના પોતાના આભામંડળ અનુસાર જ બને છે અને બની શકે તેના ગર્ભમાં આવ્યા પછીથી જ મેં તેને ગગનભાઈ સાહેબને આપી દેવાનું મન બનાવી લીધું હતું. આ કારણસર પણ તેનો ચહેરોે તેમના જેવો થઈ ગયો હોય. ‘‘હા, તું બરાબર કહે છે, પણ યાર તું તો ખૂબ જ મહાન છે. ખુશીખુશી પોતાનું બાળક ગગનની ઝોળીમાં નાખી દીધું. ‘‘શું કરું? હું તેમની મુશ્કેલીને જેાઈ શકતી નહોતી. ગગનભાઈ સાહેબ અને શ્રુતિ ભાભીને આપણે ક્યારેય પારકા નથી સમજ્યા. તમારા લંડન રહેવા દરમિયાન આપણા પિતા અને આપણા બાળકોનું પણ તેમણે કેટલું ધ્યાન રાખ્યું હતું.’’ ‘‘હા, તે વાત તો સાચી છે.
ગગન અને ભાભી સાથે ક્યારેય પારકાપણું લાગ્યું નથી. તેમ છતાં પણ એક મા માટે પોતાનું સંતાન કોઈને આપવું, ખૂબ જ બહાદુરીભર્યું કામ છે. મારું તો આજે પણ મન થતું હતું કે તેને આપણી સાથે લઈ લઉં.’’ ‘‘કેવી વાત કરો છો તમે? તમે જેાયું નહીં કે ગગનભાઈ સાહેબ અને શ્રુતિ ભાભીની તો પૂરી દુનિયા જ તેની આજુબાજુ સમેટાઈને રહી ગઈ છે.’’ ‘‘તું સાચું કહે છે અને સંકર્ષણ પણ તેમને જ પોતાના માતાપિતા સમજી રહ્યો છે. તે પોતાના અસલી માતાપિતા વિશે તો કંઈ જાણતો પણ નથી.’’ આભાર કે મારા પતિને કોઈ પણ પ્રકારની શંકા ન થઈ, નહીં તો હું તો ડરી ગઈ હતી કે આ રહસ્ય તેમની સામે ન ખૂલી જાય કે સંકર્ષણના પિતા હકીકતમાં ગગન જ છે. આજે ૧૭ વર્ષના લગ્ન જીવનમાં આ જ એક એવું રહસ્ય છે જેને મેં મારા પતિથી છુપાવી રાખ્યું હતું અને તે કદાચ અંતિમ પણ હશે. ?આ રહસ્યને આપણે પરિસ્થિતિવશ થયેલી ભૂલની સંજ્ઞા તો આપી શકીએ છીએ, પણ એક અપરાધ ક્યારેય ન કહી શકીએ. તેમ છતાં હું જાણું છું કે આ રહસ્ય પરથી પડદો ઊઠતા ૨ પરિવાર બરબાદ થઈ જશે, તેથી આ રહસ્યને દિલમાં દબાવીને રાખ્યું છે.
