વાર્તા - અનિતા લલિત
બેઠકમાં બેસેલી શિખા રાહુલના વિચારોમાં ખોવાયેલી હતી. તે નહાઈને તૈયાર થઈને સીધી અહીં આવીને બેઠી હતી.
તેની સુંદરતા ઊગતા સૂરજ સમાન હતું.
સોનેરી ગોટાની કિનારીવાળી લાલ સાડી, હાથમાં લાલ બંગડી, માથા પર ચાંલ્લો, સેંથામાં ચમકતું સિંદૂર જાણે સૂરજને પડકાર આપી રહ્યા હતા.
ઘરના બધા લોકો ઊંઘી રહ્યા હતા, પરંતુ શિખાને આખી રાત ઊંઘ ન આવી.
લગ્ન પછી તે પહેલી વાર પિયર આવી હતી.
પગ ફેરની વિધિ અને આજે રાહુલ એટલે કે તેનો પતિ તેને પાછો લેવા આવવાનો હતો.
તે ખૂબ ખુશ હતી.
તેણે એક નજર બેઠક પર ફેરવી.
તેને યાદ આવ્યો તે દિવસ જ્યારે તે ખૂબ નાની હતી અને તેની મમ્મીનો પાલવ પકડીને ડરેલી દીવાલના ખૂણામાં ઘૂસી રહી હતી.
નાના અહીં જ દીવાન પર બેસી તેમના દીકરા અને વહુને જેાતા નિર્ણય સંભળાવી રહ્યા હતા, ‘‘માલા, હવે તેની છોકરી સાથે અહીં જ રહેશે, આપણી સાથે. આ ઘર તેનું પણ તેટલું જ છે જેટલું તમારું.
એ સાચું છે કે મેં માલાનાં લગ્ન તેની વિરુદ્ધ કરાવ્યા હતા, કારણ કે છોકરાને તે પ્રેમ કરતી હતી, તે આપણી જેમ ઉચ્ચ કુળનો નહોતો, પરંતુ જયરાજ (શિખાના પપ્પા) ના કસમયે ગુજરી જવાથી તેના સાસરીવાળાએ તેની સાથે મોટો અન્યાય કર્યો.
તેમણે જયરાજના ઈન્શ્યોરન્સનો બધો પૈસો હડપી લીધો અને મારી દીકરીને નોકરાણી બનાવીને દિવસરાત કામ કરાવીને આ બિચારીનું જીવવું હરામ કરી દીધું.
હું જાણતો નહોતો કે દુનિયામાં આટલા સ્વાર્થી લોકો પણ હોય છે કે તેમના દીકરાની છેલ્લી નિશાનીથી પણ મોં ફેરવી લે.
બસ હવે હું જેાઈ શકતો નથી.
આ વિશે મેં ગુરુ સાથે વાત કરી લીધી છે અને તેમનું પણ માનવું છે કે માલા દીકરીને તે લાલચુ લોકોની ચુંગાલમાંથી બહાર કાઢી અહીં લઈ આવો.’’
થોડી વાર પછી ફરી બોલ્યા, ‘‘હજી હું જીવિત છું અને મારામાં એટલી તાકાત છે કે હું મારી દીકરી અને તેની આ ફૂલ જેવી છોકરીનું ધ્યાન રાખી શકું...
હું પરિવારના દરેક સભ્ય પાસેથી એ જ આશા રાખું છું કે તમે પણ ભાઈની ફરજ નિભાવો.’’
પછી નાનાએ ખૂબ વહાલથી તેને ખોળામાં બેસાડી હતી.
તે સમયે રાજકુમારી જેવી લાગતી હતી.
ઘરના બધા સભ્યે આ નિર્ણય સ્વીકારી લીધો હતો અને તેની મમ્મી પણ ઘરમાં પહેલાંની જેમ હળીમળી ગઈ હતી.
મમ્મી એક સ્કૂલમાં શિક્ષિકાની નોકરી કરતી હતી.
આ રીતે તેમણે કોઈને લાગવા ન દીધું કે તે કોઈની પર બોજ છે.
નાના અને નાનીને કુટુંબના કુળગુરુમાં આસ્થા હતી.
બધાના ગળામાં એક લોકેટમાં તેમની જ તસવીર રહેતી હતી.
કોઈ પણ મોટો નિર્ણય લેતા પહેલાં ગુરુની આજ્ઞા લેવી જરૂરી હતી.
શિખાએ બાળપણથી જ આ માહોલ જેાયો હતો.
તેથી તે પણ ગુરુમાં શ્રદ્ધા રાખવા લાગી હતી.
