વાર્તા - પૂનમ અહમદ.
કિચનના એક સ્વચ્છ ખૂણામાં ફરસ પર બિછાવેલી પથારી પર મધુવંતી પડખા ફરી રહી હતી. પડખા ફરે પણ કેમ નહીં, યુવાનીના સપનામાં ડૂબેલી આંખોમાં ઊંઘ કેવી રીતે આવે, જ્યારે બેડરૂમમાંથી એવા અવાજ આવી રહ્યા હોય કે કોઈ પણ માણસ ઊંઘમાંથી જાગી જાય. તે ચિંતામાં આડી પડી હતી. તેને ખબર હતી કે હમણાં જ નશામાં ડૂબેલી નાયશા ફ્રિજમાંથી ઠંડું પાણી લેવા આવશે અથવા તેનાથી ઊભું નહીં થવાય તો મધુમધુ બૂમો પાડશે કે પછી નાયશાનો બોયફ્રેન્ડ દેવાંશ પાણી લેવા આવશે.
એક વર્ષમાં મધુવંતી એટલું તો સમજી ગઈ હતી કે નાયશા ભરપૂર દારૂ પીધા પછી પોતાના બોયફ્રેન્ડ સાથે મનભરીને એ બધું જ કરે છે, જેને ન કરવા દેવા માટે નાયશાના ગામમાં રહેતા પેરન્ટ્સે તેને પોતાની દીકરી સાથે મોકલ્યો હતો, પરંતુ મધુવંતી કેવી રીતે નાયશાની લાઈફસ્ટાઈલમાં ચંચુપાત કરી શકતી હતી, તે આખરે હતી તો એક નોકર ને. શું તેની એટલી હેસિયત હતી કે નાયશાને કોઈ શિખામણ આપે?
એટલામાં તેને પગલાનો અવાજ સંભળાયો. તેણે પોતાની આંખ બંધ કરી દીધી. કિચનમાં અંધારું હતું, પરંતુ મધુવંતીની આંખો અંધારામાં જેવા ટેવાયેલી હતી. કિચનમાં દેવાંશ હતો, તેના ડિયોની સુગંધ મધુવંતીને ખૂબ ગમતી હતી.
મધુવંતીનું મન આ સુગંધથી ખીલી ઊઠ્યું હતું. તેણે ધીરેથી અર્ધખુલ્લી આંખે જેાયું તો દેવાંશ ફ્રિજમાંથી પાણીની બોટલ કાઢી રહ્યો હતો. તેના તંદુરસ્ત શરીર પર મધુવંતીની નજર ચોંટી ગઈ હતી. થોડી વારમાં દેવાંશ ચાલ્યો ગયો, પરંતુ નાયશાના ખડખડાટ હસવાના અવાજથી મધુવંતી મોડા સુધી ઊંઘી ન શકી. પછી રોજની જેમ નાયશાના બેડરૂમ તરફ ધ્યાન લગાવતાંલગાવતાં તે ઊંઘી ગઈ.
આ વશી, મુંબઈની એક બિલ્ડિંગનો વન બેડરૂમ ફ્લેટ હતો. નાયશાએ આ ફ્લેટને મુંબઈ આવતા પોતાના કલીગની મદદથી ભાડે લીધો હતો. તે માલેગાંવની રહેવાસી હતી અને અત્યરે સારા હોદ્દા પર કામ કરતી હતી. તેના પેરન્ટ્સે પોતાના ઘરમાં કામ કરતી મેડની દૂરની સંબંધી મધુવંતીને નાયશાની સારસંભાળ માટે મુંબઈ મોકલી દીધી હતી. જેાકે મુંબઈમાં નાયશા કેવી રીતે જીવે છે, તેની જાણ તેના સીધાસાદા પેરન્ટ્સને થઈ શકે તેમ નહોતી.
