સાક્ષી તે દિવસે સ્કૂલેથી રડતીરડતી ઘરે આવી. મમ્મીએ કારણ પૂછ્યું તો ૮ વર્ષની સાક્ષી રડતાંરડતાં બોલી, ‘‘મમ્મી, હું શું રીંછની દીકરી છું? તું મને પ્રાણી સંગ્રહાલયમાંથી લાવી છે?’’
‘‘ના મારી ઢીંગલી... તું મારી દીકરી છે... કોણે કહ્યું કે તું રીંછની દીકરી છે?’’ મમ્મીએ દીકરીના આંસુ લૂછતા પૂછ્યું.
‘‘બધા બોલાવે છે. આજે હિંદીના ટીચરે પણ કહ્યું કે રીંછ જેવી દેખાય છે.’’ સાક્ષી રડતાંરડતાં બોલી.
‘‘કેમ? ટીચર તમે આવું કેમ બોલ્યા?’’
‘‘મારા હાથપગ પર આટલા વાળ છે ને. બધાને હું રીંછ લાગુ છું.’’ સાક્ષી મમ્મી સામે બંને હાથ ફેલાવતા બોલી.
મમ્મી સાક્ષીની વાત સાંભળીને પરેશાન થઈ ગઈ. હકીકતમાં, સાક્ષીના પૂરા શરીર અને ચહેરા પર વધારે રુવાંટી છે. તેથી તેનો રંગ દબાઈ ગયો છે. આટલી નાની ઉંમરમાં તેને પાર્લર લઈ જઈને વેક્સિંગ પણ નથી કરાવી શકતી. સાક્ષી ભણવામાં હોશિયાર છે. ડાન્સ અને એક્ટિંગ પણ કરી લે છે, સ્કૂલના સાંસ્કૃતિક કાર્યક્રમમાં તેને તક નથી મળતી. જે ટીચર્સ ડાન્સ વગેરેમાં લઈ લે તો સારો ડાન્સ કરવા છતાં તેને પાછળની લાઈનમાં ઊભી રાખે છે, કારણ કે તેના ફેસ પર રુવાંટી વધારે છે. જેને મેકઅપથી પણ છુપાવી નથી શકાતી.
શરીર મજબૂત અને સાફ થાય છે
હકીકતમાં, સાક્ષીના જન્મ પછી તેના શરીરની જે માલિશ થવી જેાઈએ તે ક્યારેય થઈ નથી. ઘણી વાર શિશુના શરીર પર જન્મથી જ રુવાંટી વધારે હોય છે, જે સતત માલિશ કરવાથી વર્ષ ૬ મહિનામાં સાફ થઈ જાય છે. ગામકસબાની મહિલાઓ શિશુને સરસવના તેલ, હળદર અને વેસણથી માલિશ કરે છે. શહેરની મમ્મીઓ અનેક પ્રકારના બેબી ઓઈલથી શિશુની માલિશ કરે છે, જેથી શિશુનું શરીર મજબૂત અને સાફ થાય છે. માલિશથી તેમના શરીરમાં રક્તસંચાર પણ સુચારુ થાય છે, પરંતુ સાક્ષીના જન્મ પછી તેની મમ્મીને પેરાલિસિસનો એટેક આવ્યો. તે લગભગ ૨ વર્ષ પથારીવશ રહ્યા. તેમનું અડધું શરીર લકવાગ્રસ્ત થયું હતું. લાંબી સારવાર અને થેરપિ પછી તે હરવાફરવા લાયક થયા છે. જન્મ પછી લગભગ ૪ વર્ષ સુધી સાક્ષી નાની પાસે રહી. નાનીની ઉંમર વધારે હતી. તેથી સાક્ષીની યોગ્ય રીતે કાળજી ન લેવાઈ. તેના શરીરની ક્યારેય માલિશ પણ ન થઈ. તેથી તેના શરીર પર જન્મ સમયે જે રુવાંટી હતી જે ઉંમર વધવાની સાથે વધારે ડાર્ક અને કડક થઈ ગઈ.
