તે જમાનો હવે ગયો, જેમાં દીકરો શ્રવણની જેમ પોતાનો પૂરો પગાર માતાપિતાના હાથમાં મૂકી દેતો હતો અને ત્યાર પછી પોતાના ખિસ્સાખર્ચ માટે માતાપિતા સામે જેાઈ રહેતો હતો એટલે કે તેને પોતાની કમાણી પોતાની મરજીથી ખર્ચવાનો હક પણ નહોતો. પછી પરિવાર સીમિત થવા લાગ્યા ત્યારે બાળકોના અધિકાર વધતાવધતા એટલા થઈ ગયા કે તેમને સંપૂર્ણ રીતે આર્થિક સ્વતંત્રતા ભલે ને કેટલીક અઘોષિત શરતો પર પરંતુ મળી ગઈ છે. આ એકાકી પરિવારમાં પત્નીનો રોલ, દખલ તેમજ આવક અને ખર્ચ વધ્યા છે, સાથે તેનું મહત્ત્વ પણ વધવા લાગ્યું છે. ભોપાલના જયંત એક સંપન્ન જૈન પરિવાર સાથે સંબંધ ધરાવે છે અને પુણેની એક સોફ્ટવેર કંપનીમાં રૂપિયા ૧૮ લાખની વાર્ષિક સેલેરી પર કામ કરી રહ્યા છે. જયંતના લગ્ન જલગાવની શ્વેતા સાથે નક્કી થયા ત્યારે લગ્નના ખૂબ મોટા ખર્ચ એટલે કે રૂપિયા ૨૦ લાખમાંથી તેમણે રૂપિયા ૧૦ લાખ પોતાની બચતમાંથી આપ્યા. શ્વેતા પોતે પણ નોકરિયાત છે. તે જયંત કરતા થોડા પગારમાં એક બહુરાષ્ટ્રીય કંપનીમાં કામ કરે છે. લગ્ન નક્કી થયા પહેલાં બંને મળ્યા ત્યારે ટ્યૂનિંગ સારું રહ્યું હતું. તેમના શોખ અને ટેવ સમાન હતા. બંનેએ લગભગ ચાર દિવસ એકબીજાને સમજવા સાથે પસાર કર્યા અને ત્યાર પછી પરિવારને મંજૂરી આપી હતી. જયંતને શ્વેતાની સાદગીભરી સુંદરતા સ્પર્શી, જ્યારે શ્વેતા ભાવિ પતિના સરળ સ્વભાવ અને હોશિયારીથી પ્રભાવિત થઈ. આ ૪ દિવસ હરવાફરવાનો અને હોટલિંગનો ખર્ચ પુરુષ હોવાથી સ્વાભાવિક રીતે જયંતે ઉઠાવ્યો હતો. જેાકે બંનેએ એકબીજાની સેલેરી વિશે કોઈ વાત કરી નહોતી. માત્ર સેલેરી જ નહીં, પણ ભવિષ્યની કોઈ આર્થિક યોજના તેમણે તૈયાર ન કરી કે ન તો એકબીજાનો ખર્ચ કરવાની ટેવને બંને સમજ્યા. પરિવારજનો પાસેથી મળેલી જાણકારીના આધારે બંનેએ એકબીજા વિશે માત્ર અંદાજ લગાવ્યો કે પગાર સારો છે, તેથી સેવિંગ એકાઉન્ટમાં પૈસા પણ સારા એવા હશે.
